ඒ පූජා... මේ සංගීතා...සුරූපී සංගීතා දිගු කලකට පසු සමඟ
සංගීතා වීරරත්න මේ ‘සරසවිය’ හා එක්වන්නේ දිගු කලකට පසුවය. එසේ වීමට බලපෑ හේතු සාධක බොහොමයකි. ඒ අමිහිරි අතීතය එලෙසම තියෙන්නට හැර සියලු දේ වෙනස් වන ලෝකයේ, නොවෙනස් වූ සෙනෙහසින් සංගීතා නැවතත් ‘සරසවිය’ පිටු අතරින් මෙසේ පාඨක ඔබ හමුවන්නීය.බාධක, ගල්පර හමුවේ නොනැවතී ගලා යන සිහිල් දිය දහරක් සේ, ජීවන ගිරි දුර්ගයේ කටුක අභියෝගයන් හමුවේ ඇය තවමත් ඒ සුපුරුදු ළෙන්ගතු සිනහව මුව රඳවා සිටින්නීය.
සංගීතා දැන් රඟපෑමෙන් පොඩ්ඩක් ඈත් මෑත් වෙලා වගේ ඉන්නේ නේද?
ඒ මගේ උවමනාවකට නම් නෙවේ. කොහොම වුණත් චිත්‍රපට දෙකක නම් මම රඟපෑවා. එයින් ‘දෝණි’ චිත්‍රපටය තිරගත වුණා. ඒක බබා හම්බ වුණාට පස්සේ කරපු එකක්. ඒ තමයි මම අවසන් වරට රඟපෑ චිත්‍රපටය. ඒ වගේම බූඩි ‘නිම්නයක හුදෙකලාව‘ චිත්‍රපටයත් එන්න තියෙනවා.
සෑහෙන කලකට පෙර සංගීතා රඟපෑ ‘ධීවරී’ චිත්‍රපටයත් මෑතකදී තිරගත වුණා?
මට මතක හැටියට 1997 දී වගේ ඒ චිත්‍රපටය මම කළේ. සෑහෙන කාලෙකට පස්සේ තමයි ඉතින් ප්‍රේක්ෂකයෝ ඒක දැක්කේ. කොහොම වුණත් ‘ධීවරී’ කරන කාලේ මම කාර්යබහුල නිළියක්. හැබැයි ඒ මම ගොඩක් කැමැත්තෙන් රඟපාපු, වෙනස්ම විදිහේ චරිතයක්.
ඇයි ඔයාගේ රංගන දිවියේ අද ඒ වගේ කාර්යබහුලත්වයක් දකින්න නැත්තේ?
හැමදාම එක වගේ නෑනේ. අනෙක බොරු කාර්යබහුලත්වයක් තියනවා කියලා පෙන්වන්න මට ඕනෑ නෑ. අද මම මවක් විදියට වගකීම්, යුතුකම් රැසකට මැදි වෙලා ඉන්නේ. ඒ නිසා කොළඹින් පිට ගිහින් වැඩ කරන්න අපහසුවක් තියෙනවා. අනෙක අසංක අද නළු නිළියෝ ගොඩක් චිත්‍රපටවලට වඩා කාර්යබහුල ටෙලි නාට්‍යය ක්ෂේත්‍රයේනේ.
ටෙලි නාට්‍යවලට සංගීතා එතරම්ම දායක වුණේ නැහැ?
මම එච්චර කැමැති නෑ. මුල ඉඳලම මම ටෙලි නාට්‍යවලට වැඩිපුර සම්බන්ධ නොවුණ හින්දා ද මන්දා මට එහෙම ආරාධනා ලැබුණෙත් නෑ. මට ඊඍ චැනල් එකක් තියෙන නිසා වෙන චැනල්වල රඟපාන්න අකැමැතියි කියලත් සමහරු හිතන්න ඇති. මම හිතන්නේ මං කියන දේට වඩා මිනිස්සු හිතන දේවල් තියෙනවානේ මං ගැන. ඒ අනුව ඔවුන්ම යම් යම් දේ තීරණය කරන්න ඇති.
නමුත් තමන් ගැන අවසන් තීන්දුව ගන්න ඕනෑ තමන්මනේ. විශේෂයෙන්ම සංගීතා වගේ කෙනෙක්?
අනිවාර්යයෙන්ම, මගේ රස්සාව රඟපාන එක. හැබැයි එදා ඉඳන් මම කාගෙවත් පස්සේ ගියේ නෑ. ලැබුණු දෙයක් රඟපාලා හිටපු කෙනෙක්. ඒ ස්ථාවරයේ මම අදටත් ඉන්නවා. ආරාධනාවක් ආවොත් මම පිළිගන්නවා. ඒත් බබා නිසා කොළඹින් පිට ගිහින් වැඩ කරන්න ටිකක් අපහසුයි.
පූජා උමාශංකර් ආවාට පස්සේ අපේ ජනප්‍රිය නිළියෝ පැත්තකට විසි වුණා කියලා කතාවක් හැදුණා එක්තරා කාලෙක. ඒ ගැන සංගීතාගේ අදහස?
පූජා කියන්නේ ඇත්තටම දක්ෂ නිළියක්. පූජා වගේ නිළියකගේ අවශ්‍යතාවය සිනමාවට තිබුණා. එතනදි වුණේ ඇය ඉන්දීය නිළියක නිසා ජනප්‍රිය වුණා කියන දේ නෙවෙයි. පූජා හැර තවත් ඉන්දීය නිළියෝ මෙහේ ඇවිත් රඟපෑවා. නමුත් ඉතින් මෙහෙ හිටියේ නෑනේ. පූජාගේ පෙනුම, ඇගේ ආකර්ෂණය නිසා ඒ තැන එයාට හිමි වෙලා තියෙනවා.
පූජාගේ නිහතමානිකමත් ඇගේ ජනප්‍රියත්වයට බලපෑවා?
ඔව්. පූජා කියන්නේ හරිම හොඳ ළමයෙක්. ඒ වගේම හොඳ නිළියක්. පූජාගේ නිහතමානිකම මම ගොඩක් අගය කරනවා. ඇය රසික, රසිකාවන්ටත් ගොඩක් ආදරය කරන නිළියක්. තමන්ගේ ප්‍රතිරූපයට හානියක් නොවන විදිහට පෞද්ගලික ජීවිතයෙත් වැඩ කරගෙන යන සිනමා නිළියක්. ඉතින් ඇගේ කටයුතුවලට සුබ පතනවා හැරෙන්න වැරදි දකින්න අවශ්‍යය නෑනේ. ඒ පූජා මේ මම. අපි දෙන්නා අතරේ ලොකු වයස් පරතරයකුත් තියෙනවා.
එහෙම දෙයක් මට නම් පෙනෙන්නේ නෑ?
ආ . . . ඇත්තද?
කවදාවත් පූජා ඔයාට අභියෝගයක් වුණේ නැද්ද?එහෙම නෑ. මොකද අපි පරතර දෙකකනේ. අපි සිනමාවට එන්නේ වෙනස් කාලවල. මම හිතන්නේ නෑ එහෙම අපි සංසන්දනය කළ යුතුයි කියලා. නමුත් අනිවාර්යයෙන්ම පූජා කෙනෙකුගේ අවශ්‍යතාවය තිබ්බා ඒ වකවානුව තුළ.
කොහොම නමුත් සංගීතාට අපේ සිනමාවේ නිසි තැන ලැබුණේ නැහැ කියා මම කිව්වොත්?
නිසි තැන හම්බ වුණ නිළියක් කියන්න මට.
රුක්මණී දේවියගේ කාලේ ඉඳන්මද?
රුක්මණී දේවි, මාලිනී ෆොන්සේකා හැරෙන්න.
ඒ කියන්නේ ඔයා ගැන මම කිව්ව දේ හරි කියන එකද?
නෑ එහෙම නෙවෙයි. අපේ සිනමාව හරි පොඩියි. ඊට සාපේක්ෂව බලද්දී මට විවිධ අධ්‍යක්ෂවරුන් එක්ක වැඩ කරන්න ලැබුණා. විවිධ වූ චිත්‍රපට ලැබුණා. මගෙත් එක්ක ක්ෂේත්‍රයට ආපු අනෙක් කිසිම නිළියකට එවැනි අවස්ථාවක් ලැබුණේ නෑ. වර්තමානයේ නළු, නිළියෝ ක්ෂේත්‍රයට එක් වෙනවා. අනාගතයේත් එහෙමයි. නමුත් ඔවුන්ට ගාමිණී ෆොන්සේකා කෙනෙක්, එච්. ඩී. ප්‍රේමරත්න කෙනෙක්, වසන්ත ඔබේසේකර කෙනෙක් හම්බ වෙන්නේ නෑ.
එහෙම බලනකොට ඔයා වාසනාවන්ත නිළියක්?
ඔව්. ඒ වාසනාව මට තිබුණා ඇත්තටම. අද පරපුරට ඒ අවස්ථාව නෑ. 70 දසකයේ මාලිනී ෆොන්සේකාට ලැබුණ සිනමාව මට ලැබුණේ නෑ. නමුත් මම ආපු කාලෙට සාපේක්ෂව මට ලැබුණු අවස්ථා ගැන ඇත්තටම මට සංතෝෂයි. මං හිතනවා මම වාසනාවන්තයි. මට ලැබුණු අවස්ථා එමටයි. අවස්ථා නොලැබුණා කියලා කවදාවත් මම පසුතැවුණෙත් නෑ.
ඉතාමත් දක්ෂ නළු නිළියන් අතරින් පතර හෝ අදත් අපි දකිනවා. නමුත් තරු ගුණය සහිත නළු නිළියෝ දැන් ඇත්තෙම නෑ වගෙයි?
ඒක මේ කාලයත් එක්ක එන ප්‍රශ්නයක් නේද?
කාලයත් එක්ක?
ඔව්. සංගා, මහේලගෙන් පස්සේ එක පාරට ඔයාගේ ඔළුවට එන ක්‍රිකට(ර්) කවුද?
ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයොත් අදාළ ද එතකොට මේ ප්‍රශ්නෙට?
ගායන ක්ෂේත්‍රයේ ඔයාගේ ඵබචප කවුද? මේ අද ඉන්න කෙනෙක්ද? මම හිතන්නේ අසංක මේක සිනමාවට විතරක් බලපාන ප්‍රශ්නයක් නෙවේ. අදත් ඔය ස්ටාර්ස්ලා කියලා ඉන්නවා. ඒත් ඔයා ඇත්තටම එයාලට ආදරේද? තරුවක් කිව්වම අපි ඇත්තටම එයාට ආදරය කරන්න ඕනෑ. ඒක තමයි සැබෑ ජනප්‍රියත්වය. ඒක මාධ්‍යවලින් ගොඩ නගපු බොල් ප්‍රතිරූපයක් නෙවේ.
දැන් සංගීතා කියන්නෙත් මම දන්න විදිහට නම් සැබෑම ජනප්‍රිය නිළියක්?
මගේ චිත්‍රපටයක් විසිහත් පාරක් නරඹපු රසිකයෙක් හිටියා. ඒ වගේම මගේ සප්ත කන්‍යා, දොරකඩ මාරාව, දුවක මවක මිස වගේ චිත්‍රපට කීප වතාවත් නරඹපු අයත් ඉන්නවා. ඔවුන්මයි ඒ බව මට කිව්වේ.
ඒ කියන්නේ සංගීතා ගැන උන්මාදයක් එදා අපේ ප්‍රේක්ෂකයන්ට තිබුණා?
ඔව්. ඒක බොහොම සාමාන්‍ය දෙයක්නේ නේද? එහෙම එකක් තිබ්බා. ඉතිං ඒක අද පරපුරේ නළු, නිළියන්ට තියෙනවද කියන්න නම් මම දන්නේ නෑ. හැබැයි මට ඒ අත්දැකීම ලැබුණා.ඔයාගේ දැනුමට අනුව කොතනින්ද මේ අපේ සිනමාවේ ‘ස්ටාර් කොලිටි’ එක අවලංගු වෙලා යන්නේ?
‘ස්ටාර් කොලිටි’ එක නැතුවා නෙවෙයි. දැන් පූජාගේ ගත්තත්, අනර්කලීගේ ගත්තත් ස්ටාර් කොලිටි එකක් තියෙනවා.
එතකොට අඩු වැඩි වශයෙන් කාටත් තියෙනවා?
සමහර අයගේ නම් නෑ. ඇත්තම කියන්න ඕනෑ. ඔවුන් හරි දක්ෂයන් වෙන්නත් ඇති. නමුත් අරක නෑ.
වාණිජ සිනමාවේ දඟකාර පෙම්වතිය වෙන ගමන්ම ඔයා කලාත්මක සිනමාවේ පොළොවේ පය ගහලා ජීවත් වෙන අපේ කාලයේ කාන්තාවගේ චරිතයත් නිරූපණය කරනවා. අද ඔය දෙකටම ගැළපෙන නිළියෝ නෑ නේද?
මම නිළියක් හැටියට තවත් නිළියකට ධෛර්යයක් දෙනවා මිස මේ සීමාවන් තුළ ඔවුන් කරන කර්තව්‍යයන් පිළිබඳ විවේචනය කරන්න මට අවශ්‍යතාවයක් නෑ. සත්‍ය අපිට හැම තිස්සේම කතා කරන්නත් බෑනේ නේද?
සාමාන්‍යයෙන් අපි හැමෝටම පරමාදර්ශී චරිත තියෙනවා. දැන් මාලිනී ෆොන්සේකාගේ පරමාදර්ශී චරිතය රුක්මණී දේවි. එතකොට ඔයාගේ පරමාදර්හී චරිතය ඇතැම් විට මාලිනී අක්කා වෙන්න පුළුවන්. දැන් එහෙම එක් එක් ආභාෂයන් ලබා ගන්නවානේ?
අනිවාර්යයෙන්ම.
සංගීතා වීරරත්න, තමන්ගේ පරමාදර්ශී නිළිය කරගත් පසු පරපුරක් හිටියා කියලා ඔයාට හිතෙනවාද?
අද පරපුර එහෙම කියන්න තරම් නිහතමානී නෑ නේද? එහෙම ඇති. ඔයාගේ රඟපෑම් හොඳයි. අහවල් චරිතය ඔයා හොඳට කරලා තියෙනවා කියපු නිළියෝ ඉන්නවා. සමහර විට මගේ රඟපෑම් හරහා තමන්ටත් යමක් එකතු කර ගත් නිළියෝ මම දැකලා තියෙනවා. නමුත් ඔවුන් කවදාවත් ඒවා ප්‍රසිද්ධියේ කියන්නේ නෑ.
‘ධීවරී’ චිත්‍රපටය ප්‍රදර්ශනය වෙන්නේ වසර ගණනාවකට පසුව. දැන් ‘බොරදිය පොකුණ’ චිත්‍රපටයත් තිරගත වෙන්නේ රූගත කර වසර දහතුනකට පසුව?
ඔව්. ‘බොරදිය පොකුණ’ චිත්‍රපටයේ මුලින් රඟපාන්න හිටියේ මම. මුලින්ම ඒ චරිතයට ආරාධනා ලැබුණේ මට.
මොන චරිතයද?
මංගලාගේ චරිතය. පස්සේ ඒ චරිතය කළේ ඩිලානි. සත්‍යා කියන්නේ මගේ හොඳම යාළුවෙක්. අදටත් මගේ හොඳම යාළුවෙක්.
ඇයි ‘බොරදිය පොකුණ’ මඟ හැරුණේ?
මම බෑ කිව්වා ඉතින්. එවැනි චරිතයක් නිරූපණය කිරීමේ අවශ්‍යතාවයක් මට තිබ්බේ නෑ ඒ වකවානුව තුළ.
නෑ මගේ ප්‍රශ්නය වෙන්නේ යම් චිත්‍රපටයක් එහෙම ප්‍රමාද වී ප්‍රදර්ශනය වෙද්දී කල් ඉකුත් වීමක් වගේ දෙයක් වෙනවද?
දැන් ‘සප්ත කන්‍යා’ එහෙම කල් ඉකුත් වෙලා තියෙනවාද?
නෑ. ඒක නියමිත කාලේ තිරගත වුණානේ?
ඔව්. ඒත් පස්සේ බැලුවා කියලා එහෙම වෙනවද? මම හිතන්නේ අද බැලුවත්.
මම අහන්නේ කුමන හෝ හේතුවක් නිසා වසර දහයක්, දොළහක් වගේ කාලයක් ඉකුත් වෙලා මහජන ප්‍රදර්ශනයට චිත්‍රපටයක් එක්වීම නිළියකගේ පැත්තෙන් බලන කොට ඔයාට කොයි වගේ ද දැනෙන්නේ කියලයි?
අද මම චිත්‍රපටයක රඟපෑවා කියමුකෝ. හෙටත් මම හොයනවා ඒකේ අඩුපාඩු. ඒක ඉතින් කවදාවත් වෙනස් වෙන්නේ නෑ. මට වඩා හොඳට රඟපාන අය ඉන්නවානේ. මම මදිනේ කියලා හිතනවා. සමහර විට මම හොඳ නෑ කියලා කනගාටු වෙන චිත්‍රපටවලට මට සම්මානත් ලැබෙනවා. ඒත් ෂඞ මේක තමයි මගේ හොඳම රඟපෑම කියලා තෘප්තිමත් වෙන්නේ නෑ නේද කොතනකවත්. ඒක එහෙම වුණත් චිත්‍රපටයක් කවදාවත් කල්ඉකුත් වන්නේ නෑ. ‘කසබලංකා’ අදත් ඔයා බලයි. කල්ඉකුත් වීමක් නෑ. හොඳ නිර්මාණයක් නම් ඒකට එක්ස්පයර් ඩේට් ඒකක් නෑ.
කවුද ඔබේ ප්‍රියතම අධ්‍යක්ෂවරයා. මම ඇහුවේ ඔයාගේ නිර්මාණ දිවියට ආලෝකයක් වුණු?
එහෙම කියනවා නම් මට නම් තියෙනවා නවයකට වැඩිය කියන්න.
නම් නමේකට වැඩිය?
මම එච්චර වාසනාවන්තයි. ඒකයි මම කිව්වේ මට අතපසු වූ අවස්ථාවන් ඇති. නමුත් මට ලැබුණු අවස්ථාවන් ඊට වඩා වැඩියි.
අයියෝ මට මෙයත් එක්ක වැඩ කරන්න බැරි වුණානේ කියලා දුකක්, කනගාටුවක් හිතෙන අධ්‍යක්ෂවරු නැද්ද?
එහෙම ඉන්නවා කීප දෙනෙක්. තිස්ස අබේසේකර, ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක තමයි ප්‍රධාන. ඔවුන් එක්ක වැඩ කරපු අය කියන දේවල් අහන කොට මට හරි ආසාවක් ඇති වෙනවා. ඉතිං ඒ අවස්ථා මිස් වුණා. ඒක ගැන නම් අපරාදේ කියලා හිතනවා. හැබැයි තව පැත්තකින් මට ජෝ අබේවික්‍රම, ටෝනි රණසිංහ, ගාමිණී ෆොන්සේකා කියන අපේ රටේ දැවැන්තම නළුවෝ තුන් දෙනා එක්ක රඟපාන්න ලැබුණා. ඉතිං මම කොච්චර වාසනාවන්තද?
ඒ කියන්නේ රජ තුන්කට්ටුව සමඟ?
ඔව්. ඉතින් ඒ අවස්ථාව ලැබුණ එක මම හිතන්නේ ලොකු වාසනාවක්. ඒ වගේම රවීන්ද්‍ර රන්දෙනිය, සනත් ගුණතිලක, රන්ජන් රාමනායක, කමල් අද්දරආරච්චි, දමිත් ෆොන්සේකා වගේ ඊට පසු පරම්පරාවේ නළුවන් එක්කත් මම රඟපෑවා.
ඔයාගේ සිත් ගත්, නැතිනම් ඔයා රඟපාන්න කැමැත්තෙන් සිටි චරිතයක් වෙනත් නිළියක් රඟපානවා දකින කොට මොන වගේ හැඟීමක් ද ඇති වෙන්නේ?
අද කාලේ හැටියට මට හිතෙනවා මගේ අත්දැකීම් එක්ක මට ඒ චරිතය මීට වඩා සාර්ථකව කරන්න තිබුණානේ කියලා. එහෙම මම හිතපු අවස්ථා තියෙනවා. නමුත් කරන්න දෙයක් නෑ. ඒක අධ්‍යක්ෂවරයාගේ අයිතියනේ.
එතකොට අධ්‍යක්ෂවරයාගෙන් ඔයාට අසාධාරණයක් සිදු වෙලා තියෙනවා?
නෑ . . නෑ . . නෑ . . මම හිතනවා වගේම එහෙම තව නිළියෝ කී දෙනෙක් හිතනවා ඇතිද? ඒ හැමෝටම අවස්ථාව දෙන්න බෑනේ. මම එක්කෙනෙක් විතරයි.
සංගීතා අපේ සිනමාව වෙනුනේ ගොඩක් කැප වීම් කළ නිළියක්. ‘කැප කිරීමේ කුමරිය’ කියන නම ඔයාට පටබැඳුණෙත් ඒ නිසයි. චරිතයක් වෙනුවෙන් හිසිකේ පවා මුඩු කළා. අදත් ඒ වගේ කැප කිරීමකට සූදානම්ද?
ඒ කියන්නේ ආයෙත් හිස බූ ගාන්න . . .
ඒ වගේ දෙයකට වුණත්?
මම බොහොම ආදරේ කළ කෙනෙක් මගේ ආච්චි. ඇය දස සිල් මෑණි කෙනෙක්. ඉතින් ඇය වෙනුවෙන් තමයි මම ඒ චිත්‍රපටය කළේ. ඇගේ ජීවන රටාව මම ගොඩක් භාවිතා කළා ඒ චිත්‍රපටය පුරාම. චිත්‍රපටයේ වටිනාකමක් තියෙනවා නම් මට හිස බූ ගානවා කියන එක එච්චර ලොකු ප්‍රශ්නයක් නෙවේ. නමුත් එවැනි චරිතයක් කරනවා නම් කාලය, ශ්‍රමය හරියට කැප කරන්න ඕනෑ අපි ගරු කරන්නේ චීවරයටනේ. ඉතින් ඒ චීවරය මම පළඳිනවා නම් නැවත වරක් මම ඒ ගෞරවය දිය යුතුයි. දරුවෙක් ගෙදර ඉන්න කොට මට ඒ කැප කිරීම එදා වගේම අදත් කරන්න පුළුවන් ද කියන එක ගැටලුවක්. හිස බූ ගානවා කියන එක සුළු දෙයක්. ඒක ආපහු වැවෙයි. එතන නෙවෙයි මම ඉන්නේ. කොහොමද අපි චීවරයට ගරුත්වය දෙන්නේ කියන තැනයි.
අද සිංහල සිනමාව කඩා වැටිලා කියන මැසිවිල්ල අපට නොයෙක් දෙසින් ඇසෙනවා. සංගීතාට මොකද මේ ගැන හිතෙන්නේ? සිනමාවේ අර්බුදයක් තියෙනවාද?
අර්බුදයක් ඇති නේද? දැන් අවුරුදු හතකින් ‘සරසවිය’ සම්මාන උළෙල තියලා නෑ. සම්මාන උළෙලක් කියන්නේ සිනමාවේ එක් අංගයක් විතරයි. අර්බුදය කියන්නේ ඒකට නෙවෙයි. සිනමා ශාලාවලට ප්‍රේක්ෂකයන් ගෙන්වා ගැනීම අද එක්තරා විදියක අභියෝගයක් වෙලා තියෙනවා. සිනමාකරුවන්ට තමන්ගේ නිර්මාණ ස්වාධීනව කරගෙන යාමට තියෙන අයිතියට කිසිවකු අත නොගැසිය යුතුයි. ඒවාගේම හොඳ නිර්මාණ කිරීමට අවශ්‍ය පසුබිම සැකසෙන්නත් අවශ්‍යයි. මේ දේවල් හරියට කෙරුණොත් අනාගතයේ අපේ සිනමාව සුබදායක මට්ටමකට එයි. අපට අවශ්‍යය නිර්මාණාත්මක සිනමාවක්.
ඇයි එහෙම සිනමාවක් අද නැද්ද?
එහෙම නැතුවා නෙවෙයි. ඒත් හොඳ නිර්මාණ බිහි නොවීම හෝ ඒවාට යම්, යම් බලපෑම් එල්ල වීම අද ප්‍රශ්නයක් බවට පත් වෙලා. අර්බුදයක් තියෙනවා කියලා අපිට පිළිගන්න වෙනවා. අද පොදුවේ ගත්තාම අපි සමහර කලා නිර්මාණවල දකින්නේ විකෘතිභාවයක්. ඒවා මේ මහ පොළවට ගොඩක් ඈතයි.
නළු, නිළියන් ඇතුළු බොහෝ කලාකරුවෝ පසුගිය කාලේ අපි දැක්කා සෘජුවම දේශපාලනයට සම්බන්ධ වී කටයුතු කරනවා. නමුත් සංගීතා නිහඬ පිළිවෙතක් තමයි ඒ ප්‍රවාහය තුළ අනුගමනය කළේ?
මම 2005 දී මගේ දේශපාලන මතවාදය එළිපිට ප්‍රකාශ කළා. එතනින් එහාට මම කට වහගෙන හිටියා. ඊට පස්සේ මම කවදාවත් දේශපාලනය කළේ නෑ. මොකද මට තේරුණා මමයි, දේශපාලනයයි ගැළපෙන්නේ නෑ කියලා. දේශපාලනයයි, මමයි දෙකක්. මට දේශපාලන මත තියෙනවා. ඒවාට මිනිස්සු එකඟ වෙනවද නැද්ද කියලා මම දන්නේ නෑ. නමුත් දේශපාලනයට වඩා නිර්මාණ හරහා මම ඔවුන්ට කතා කරන එක වැදගත් කියලා මම හිතනවා. නිර්මාණකරුවා සදා අමරණීයයි. ඒ නිසා මම 2005 දී කරපු ඒ මෝඩකම ආයේ කවදාවත්ම කරන්නේ නැහැ.